Acro-angiodermatitis of the foot - Jan Mali (1918-1996) (2021-10)

Artikel in PDF
Carine van der Vleuten, dermatoloog

Prof. dr. Jan W.H. Mali genoot zijn opleiding (1943-1946) in de (klassieke morfologische) dermatologie te Utrecht. Via zijn leermeesters, prof. dr. E. van Leeuwen en prof. dr. J.J. Zoon, had hij zijn wortels in de Franse school; de leer der primaire efflorescenties à la Darier was hem heilig 

Hij vestigde zich als dermatoloog in ’s-Hertogenbosch en aanvaardde in die tijd ook een parttime onderzoeksfunctie op de afdeling Fysiologie van de Rijksuniversiteit van Groningen met als focus het fysiopathologische gedrag van vaatgebieden en de daarmee samenhangende problemen rond de warmteregulatie. In zijn laatste Groningse jaar was hij als chef de clinique werkzaam op de afdeling Dermatologie bij prof. dr. M. Ruiter.

Vanuit die functie aanvaardde hij in 1957, tot zijn emeritaat in 1984, de benoeming tot hoogleraar en afdelingshoofd Dermatologie aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen, gehuisvest in de dr. Veegerkliniek aan de Javastraat.

Vanuit zijn degelijke klinische dermatologische kennis bracht hij de primaire efflorescenties in verbinding met de dermatopathologie, fysiologie en biochemie. Mali was een verbinder van gedachten en van verschillende disciplines. Zijn denken ging niet over de bekende paden maar was origineel, gedurfd en met internationaal academisch élan

De grote verdienste van Mali is dat hij gewerkt heeft aan een afdeling met een multidisciplinair team van clinici en niet-clinici. Aldus bouwde hij aan de banden van dermatologen met psychologen, fysiologen, farmacologen, moleculair biologen en fysici. Naast een goed lopende algemene polikliniek en kliniek, bloeide er een unit voor allergologie en arbeidsdermatologie, een unit voor flebologie en een researchlaboratorium.

Het ulcus cruris vormde een belangrijk klinisch thema waar Mali de interdisciplinaire benadering met de Medische Fysica heeft ontwikkeld. In deze context is samen met prof. dr. J.P.

Kuiper het klinisch pathologisch fundament gegeven aan de flebologie. De eerste beschrijving van het dermatologisch ziektebeeld ‘acro-angiodermatitis’ (pseudo-Kaposi) als een uiting van veneuze insufficiëntie kan met recht de morbus Mali-Kuiper worden genoemd. 

De verbondenheid tussen enerzijds de kliniek en anderzijds zowel het epidemiologisch als het celbiologisch onderzoek is ook in de huidige tijd een actueel thema, waarbij wij als dermatologen elke dag op zoek zijn naar innovaties voor de patiënt van nu en waarin wij blijven investeren voor de patiënt van morgen.