Bound globulin in the skin - Rudi Harold Cormane (1925-1987) (2021-10)

Artikel in PDF
Theo van Joost, dermatoloog

Rudi Cormane (Bandoeng, 17 april 1925) kreeg poliomyelitis tijdens zijn artsenstudie in Leiden. Na revalidatie waarbij hij slechts gedeeltelijk herstelde, studeerde hij af en koos in Leiden voor de vervolgopleiding tot internist bij prof. Mulder. De belangstelling voor de dermatologie en voor de immunologische achtergronden was toen al gewekt. Prof. L.H. Jansen in Utrecht nodigde hem in 1960 uit voor een vervolgopleiding tot dermatoloog, waarop Cormane inging.

Al tijdens de Utrechtse tijd behoorde Cormane mondiaal tot de eersten die de immunofluorescentie-methodieken introduceerden in de dermatopathologie. De publicatie in de Lancet (1964) over lupus erythematodes verscheen reeds in deze periode. Dat artikel was de aanzet tot verder diepgaand onderzoek op immunodermatologisch gebied, waarbij ook bulleuze dermatosen werden betrokken. 

Cormane werd in 1968, 100 jaar na de eerste hoogleraar dermatologie Chanfleury van IJsselstein, hoogleraar bij de Universiteit van Amsterdam (UvA). Hij legde beleidsmatig vooral het accent op die nieuwe subdiscipline, de immunodermatologie, waarvan hij internationaal een der grondleggers was. Deze lijn ontwikkelde zich tot centraal thema in zijn ambtsperiode en in de begripsvorming ontstond zo ‘de Nieuwe Amsterdamse School’.

Ook voor buitenlandse onderzoekers was hij een inspirerende bron en de European Society for Dermatological Research werd mede door hem opgericht. Hij was eredoctor van de universiteit van Szeged in Hongarije. Cormane bleef bijna twintig jaar hoogleraar en hoofd van de afdeling Dermatologie en Venereologie bij de UvA, eerst in het Binnengasthuis en later - tot zijn overlijden op 18 februari 1987 - in het huidige AMC.

Beroepshalve werden vele reizen gemaakt, waarbij hij echter nimmer de nauwe banden vergat met het betoverende Oosten, zijn land van herkomst.

Van de directe leerlingen van Cormane werden een aantal hoogleraar: Th. van Joost, J.D. Bos, W.R. Faber en H.A.M. Neumann. In navolging van Cormane vestigden zij met andere dermatologen, waaronder J.B. van der Meer, een nieuwe traditie in de immunodermatologie en gaven daarmee in die tweede helft der 20ste eeuw de Nederlandse dermatologie nieuwe impulsen en een belangrijk internationaal aanzien.