Wetenschap - Excisie versus de combinatiebehandeling curettage en imiquimod voor nodulair basaalcelcarcinoom (2020-07)

Artikel in PDF
D. Appelen | Aios dermatologie Radboudumc Nijmegen | diebrechtappelen@gmail.com

Sinx et al. vergeleken 145 patiënten (mediane leeftijd van 68) met een histopathologisch aangetoond laag-risico nodulair basaalcelcarcinoom de combinatie van curettage (van verheven tumorweefsel) en imiquimod crème (5% een week na curettage 1x daags 5 dagen van de week gedurende 6 weken) met excisie. De primaire uitkomstmaat was het aantal patiënten zonder therapiefalen na 1 jaar. Omschrijving van therapiefalen: een via biopt vastgestelde residuele of recidief tumor respectievelijk 3 maanden en 1 jaar na behandeling. Na 1 jaar betrof de proportie aan patiënten vrij van recidief respectievelijk 86,3% (63/73) voor curettage in combinatie met imiquimod en 100% (72/72) voor excisie wat zorgde voor een effectiviteitsverschil van -13,7% (95%-BI: -21.6% tot -5.8%, p=0.0004). Excisie bleek dus significant effectiever. Als secundaire uitkomstmaten onderzochten ze therapietrouw (via dagboek), cosmetische uitkomst (via scoringssysteem door onderzoekers en patiënten), patiënttevredenheid (via vragenlijst), pijn (via VAS-score) en bijwerkingen na 1 jaar. Therapietrouw in de excisiegroep was uiteraard 100% en 76,3% bij curettage plus imiquimod. De cosmetische uitkomst bleek voor curettage plus imiquimod significant beter te zijn, voornamelijk in het hoofd-halsgebied. Er was geen significant verschil in tevredenheid of matig tot ernstige pijn in beide groepen (13,5% bij imiquimod+curettage versus 27% bij excisie). De bijwerkingen na behandeling met curettage plus imiquimod betroffen jeuk, desquamatie, crustae, erosies en roodheid. Algehele malaise dan wel koortsig gevoel werd niet gezien. 

Conclusie 

Excisie bleek significant effectiever dan de combinatie van curettage en imiquimod, en blijft de gouden standaard. Wel lag het effectiviteitspercentage van curettage en imiquimod relatief hoog. Dat biedt perspectief bij individuele patiënten bij wie chirurgisch ingrijpen minder wenselijk is. Kanttekeningen: de relatief korte follow-upduur van 1 jaar en het feit dat het hier enkel laag-risico basaalcelcarcinomen betrof.